Κρήτη
Η ιστορία της Κρήτης ξεκινά κατά τη διάρκεια της Νεολιθικής εποχής. Η έναρξη της Μινωικής Περιόδου (2600-1100 π.Χ.) συμπίπτει με την έναρξη της Εποχής του Χαλκού.
Οι Μινωίτες ίδρυσαν μια ναυτική αυτοκρατορία στη Μεσόγειο η οποία εξαφανίζεται ξαφνικά. Η πιο πιθανή εξήγηση είναι ότι η απότομη έκρηξη του ηφαιστείου στη Σαντορίνη δημιούργησε τεράστια κύματα που εξαφάνισαν κάθε ίχνος του πολιτισμού. Με την εισβολή των Αχαιών και αργότερα των Δωριέων σηματοδοτήθηκε το τέλος της μινωικής περιόδου. Η Κρήτη κατακτήθηκε το 67 π.Χ. από τους Ρωμαίους. Η Γόρτυνα έγινε η πρωτεύουσα της επαρχίας της Κρήτης.
Η Κρήτη γίνεται μέρος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από το 325 μ.Χ. έως το 824 μ.Χ. Η αραβική κατοχή της Κρήτης ήταν μια απειλή για το Βυζάντιο που συχνά προσπαθούσε να την ανακτήσει, χωρίς επιτυχία. Οι ανεπιτυχείς εκστρατείες έλαβαν τέλος το 961, όταν ο βυζαντινός στρατηγός Νικηφόρος Φωκάς κατέλαβε την Κρήτη μετά από σκληρές μάχες. Αυτό σημάδεψε την έναρξη της Δεύτερης Βυζαντινής Περιόδου της Κρήτης, η οποία έληξε το 1204. Το 1204, κατά την Τέταρτη Σταυροφορία, η Κωνσταντινούπολη πέφτει στα χέρια των Σταυροφόρων και η Κρήτη πωλείται στους Βενετούς.
Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους το1453, καλλιτέχνες και μαθητές από όλα τα μέρη της πρώην Βυζαντινής Αυτοκρατορίας φεύγουν στην Κρήτη. Ο Χάνδαξ (το σημερινό Ηράκλειο) πέφτει στα χέρια των Τούρκων το 1669. Η κατοχή αυτή διήρκεσε έως το 1878. Το 1898, με την παρέμβαση των μεγάλων δυνάμεων της εποχής, η Κρήτη ανακηρύχθηκε αυτόνομη πολιτεία και παρέμεινε αυτόνομη μέχρι το 1913, όταν ενώθηκε με την Ελλάδα.
-
Προορισμός